Merhabalaar
Bir önceki yazımda Burun Ameliyatı olmadan önce vermeniz gereken kararlardan, dikkat etmeniz gerekenlerden bahsetmiştim. Okumak isterseniz ve eski burnuma bakmak isterseniz buradan yazıya ulaşabilirsiniz.
Bugün ise Ameliyat günümden ve sonrasındaki zorlu bir kaç günden bahsetmek istiyorum.
Daha önce hiç ameliyat olmamış birisi olarak ameliyattan bir gün öncesinde beni bir korku sarmadı desem yalan söylemiş olurum. En çok korktuğum şey NARKOZdu. Yine ve yine internette narkoz hakkında bir sürü yazı okuyup gece uykularımı kaçırdım. Neymiş efendim, narkozda uyananlar oluyormuş, acı hissedenler mi dersin diğer dünyaya gidip gelenlerimi dersiniz anlatamam. Genel olarak bahsedilen ise 10a kadar saydırıyorlarmış yada adını okulunu falan soruyolarmış, siz konuşuyorken de bir bakmışsın bayılıyormuşsun. Heyecanımı ve korkumu istediğim şeye kavuşacağımı düşünerek sakinleştiriyordum.
Ameliyattan 12 saat öncesinde yeme - içme olayını kesiyorsunuz. Benim ameliyatım 12'de başlayacaktı o yüzden de 11 gibi hastanedeydik. 1 gece hastanede kalacağım için ufak bir çanta hazırlamıştım önce odama yerleştim. Hastaneye gelince heyecanım doruk noktasına ulaştı, normalde de çok hoşlanmam zaten hastanelerden. Narkoz seviyesini ayarlamak için size yaşınız, kilonuz, varsa hastalığınız vs. soruluyor. Sonrada ameliyat elbisesini giyip beklemeye başlıyorsunuz. Okuduğum yazılarda öncesinde hep sakinleştirici veriliyor ve sedyeyle ameliyathaneye götürülüyordu. Hemşire hadi gidelim dediğinde şaşırdım hani sakinleştirici yapmadınız dedim. Güldü ve gerek yok gayet iyisin dedi, annemle yürüyerek ameliyathane kapısına kadar geldik sonrasında ameliyathaneye girdim, ameliyat masasına yattım. Bütün bunları şimdi düşününce Aferin be bana! diyorum.
Damar yolumu açtılar; adımı, nereli olduğumu, nerede okuduğumu falan sormaya başladılar. Bayılıcakmıyım şimdi? diye sordum. Daha ilacı vermedik kötümü hissediyorsun kendini diye sordular. İnternette hep öyle yazıyordu dedim, güldük. Şimdi nasıl diye sorduklarında etraf bulanıklaşıyor dedim ve gözümü odada açtım :)
Ameliyatım 3 saat kadar sürmüş. Narkozu vücudtan atarken üşüyeceğim söylenmişti fakat üşüme yaşamadım, ayılmam da gayet kolay oldu. Bol bol sıvı tüketmem gerektiği söylenmiş anneme. O sebeple de sık idrara çıkarak direncimi kolay sağlayacakmışım. Herhangi bir ağrı, acı hissetmiyordum ayrıca hiç bir yerimde de morarma olmamıştı. Bu konuda çok şanslıydım. Arada hafif hafif kan sızıntıları oluyordu burnumdan onuda gazlı bezle temizliyorduk. Onun dışında herşey normal gidiyordu. Nefes alabiliyordum, acı hissetmiyordum. Doktor ziyaretime geldi herşeyin yolunda gittiğini harika bir burun yaptığını söyledi. Hatta ameliyatın çok kolay geçtiğini, tampon bile koymadığını söyledi. O an neden nefes alabildiğimi anladım :)
Beni zorlayan, dik vaziyette uyumak ve gecenin ilerleyen saatlerinde burnun içindeki kan ve kuruyan kabuklar yüzünden rahat nefes alamamak oldu. Bu yüzden de ağzımdan nefes aldığım için dudaklarım kurumaya başladı. Gazlı bezi, soğuk suyla ıslatıp ağzıma alıp emiyordum, bulabildiğimiz en mantıklı çözüm bu olmuştu. Bir ara daralır gibi olunca rahatlamam için hemşire sprey uyguladı. Bunun dışında ameliyat sonrası hiç bir şekilde ağrım olmadı ve ağrı kesici almadım, sadece ameliyat sonrası verilen bir antibiyotik verdiler o kadar. Ayrıca her yarım saatte bir 15 dakika buz uygulaması yapıyorsunuz, hem morarmayı önlemek hemde şişliği indirmek için. Neredeyse sıfır uykuyla o günüde atlatmıştık.
Sabah doktorum kontrollerimi yaptı, sonra bebe aspiratörü gibi vakumlu bir şeyle burnumun içindeki kuruyan kabukları temizledi. Yapmam ve yapmamam gerekenlerin listesini verdi. 2 ay gözlük takmamı yasakladı. Reçete yazdı ve reçetede; burun temizleyici sprey, burun içindeki kabukları nemli tutacak bir sprey, daraldığımda kullanmam için açıcı bir sprey, ve yağlı bir krem vardı.
Ameliyat sonrasında ise; Burun temizleyici spreyi kullanmakta çok zorlandım. Buz koyma sürem yarım saatten bir saate çıktı. Ayrıca dudaklarım kurumaya devam etti bu süre boyunca lipbalm en büyük dostunuz oluyor ve evet dik yatmaya alışıyorsunuz!
Hastaneden taburcu olurken
Uzun bir yazı oldu, sıkılmadan okuduysanız teşekkür ederim. Sormak istedikleriniz olursa çekinmeden yorum bırakabilirsiniz :)
Dikişlerimin alınması, alçının çıkması, bandaj takılması, burnumla ilk karşılaşmam bir sonraki yazıda...
Sevgiler...
